ترانسمیترها در کاربردهای صنعتی مختلف، برای اندازه‌گیری متغیرها استفاده می‌شوند. با آنکه ترانسمیترهای سنتی و مرسوم کارکرد خوبی دارند، اما کاربردهای صنعتی بسیاری، نیازمند دقت، عملکرد و اطمینان‌پذیری بالاتری هستند. در نتیجه در سال‌های اخیر، ترانسمیترهای هوشمند (smart) اهمیت و محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. در این مطلب به شما کمک می‌کنیم که تفاوت بین ترانسمیترهای مرسوم و هوشمند را بدانید و متوجه شوید که چرا ترانسمیترهای هوشمند، انتخاب بهتری هستند.
یک معرفی کلی از ترانسمیترهای مرسوم و هوشمند
برای اینکه تفاوت این دو ترانسمیتر را بدانیم، حیاتی است که هر یک را جداگانه بشناسیم. بیایید این دو را جداگانه تعریف کنیم:
ترانسمیترهای مرسوم
یک ترانسمیتر مرسوم، مجموعه‌ای از المان‌های الکترونیکی است که برای ترانسمیت کردن یا مخابره‌ی سیگنال به شکل امواج الکترومغناطیسی استفاده می‌شود. در این ترانسمیترها، اپراتور می‌تواند با سیگنال‌های متغیر فرآیند کار کند، چون یک بازه 4-20mA ترانسمیتر، یک جریان حلقه محدود را رگوله (تنظیم) می‌کند.
ترانسمیترهای هوشمند
ترانسمیترهای هوشمند برای مخابره‌ی سیگنال، از ریزپردازنده‌ها (میکروپروسسورها) بهره می‌گیرند و بر اساس پروتکل هارت (HART) کار می‌کند، که خوانش‌های اتمسفریک در زمان ارتباط دیجیتال، بر این اساس جبران می‌شوند. برخلاف یک ترانسمیتر مرسوم، این نوع ترانسمیتر می‌تواند خوانش اسپن صفر (zero span) را انجام دهد و همچنین FSK (کلیدگذاری تغییر فرکانس) نیز ارائه می‌کند.
تفاوت‌های کلیدی بین ترانسمیترهای هوشمند و ترانسمیترهای مرسوم
مشخص است که ترانسمیترهای هوشمند به شکل قابل توجهی از ترانسمیترهای مرسوم برتر هستند، چون در فضای صنعتی، کم کم جای ترانسمیترهای مرسوم را پر می‌کنند. تفاوت‌های کلیدی این دو نوع ترانسمیتر در ادامه به شکل مفصل آمده است:
ارتباطات دیجیتال
ترانسمیترهای هوشمند بر اساس پروتکل HART کار می‌کنند. پروتکل HART یک پروتکل ارتباطی دیجیتال است که این امکان را به ترانسمیترهای هوشمند می‌دهد که سیگنال‌های آنالوگ را superimpose کنند (روی یکدیگر قرار دهند). در حالتی که ترانسمیترهای مرسوم بر اساس جریان حلقه ساده و ایجاد اصل الکترومغناطیسم کار می‌کنند که امکان خوانش دیجیتال را فراهم نمی‌کند. ترانسمیترهای هوشمند می‌توانند از طریق Foundation Fieldbus و فیلدباس و PROFIBUS ارتباط برقرار کنند.
دقت و درستی:
به دلیل ذات آنالوگ ترانسمیترهای مرسوم، تنظیم اسپن صفر در آن‌ها، آپشن مقدوری نیست. در نتیجه، خوانش‌ها با ترانسمیترهای مرسوم، حدود 2-3% از مقدار خوانش ثابت انحراف دارد. در ترانسدوسرهای هوشمند، شناسایی حلقه self-instrumental (خودابزار) در پردازش سیگنال انجام می‌شود، در نتیجه، مقدار صفر به خوانش اضافه می‌شود. به این شکل دقت و درستی ترانسمیترهای هوشمند افزایش پیدا می‌کند.
بازه‌پذیری:
بازه‌پذیری ترانسمیترهای مرسوم 5:1 است، ولی برای ترانسمیترهای هوشمند بازه‌پذیری بیش از 100:1 است، به این دلیل ترانسمیترهای هوشمند بدون هیچ کالیبراسیونی، به شدت دقیق هستند.
دسترسی از راه دور (ریموت):
به دلیل وجود دسترسی به اینترنت در ترانسمیترهای هوشمند، امکان نصب و دسترسی از راه دور وجود دارد. در نتیجه این نوع ترانسمیترها بسیار مناسب صنعت نفت و دیگر صنایع چالش‌برانگیز هستند، در مواردی که ترانسمیتر مرسوم در این حوزه کارکرد مناسبی را نخواهد داشت.
رابط کاربری اپراتور محلی (LOI):
برخلاف ترانسمیترهای مرسوم، ترانسمیترهای هوشمند، قابلیت LOI را دارند که امکان تغییر پیکربندی‌های دستگاه را فراهم می‌کند. این قابلیت زمان مفید و سودمند است که ترانسمیترهای هوشمند در دستگاه‌های کالیبراسیون قرار گرفته‌اند. این رابط اپراتور محلی (LOI)، یک صفحه روی ترانسمیتر است که به اپراتور امکان این را می‌دهد که بر اساس کاربرد، به دستگاه دستور بدهد. این رابط کاربری، در برابر گرد و غبار و ذرات، مقاوم است.
حال دیگر شما تفاوت بین ترانسمیترهای مرسوم و هوشمند را می‌دانید. حتما برای تهیه و خرید آن‌ها، به تامین‌کنندگان معتبر و مورد اعتماد مراجعه کنید.