یکی از وظایف مهندسین این است که وضعیت ترانسمیترهای فشار نصب شده در خطوط تولید را بررسی کنند و فهرستی از نقاط تهیه کنند که نیاز به توجه دارند (همچون ترانسمیترهایی که دیگر کار نمی‌کنند) و سپس یک شیت درخواست (request sheet) برای تیم خرید بنویسند تا جایگزین‌ها تهیه شود.
یکی از بخش‌های گیج‌کننده در این فرآیند، خواندن علامت Ex (یا Ex Marking) روی برچسب‌ها و لیبل‌های ترانسمیترها است – معمولا چنین حالتی است:
برخی ترانسمیترها در سایت نوع محافظتشان به شکل Ex-ia (ذاتا ایمن) و برخی دیگر Ex-d (ضد شعله) ذکر شده است… چرا؟ و تفاوت بین این دو نوع چیست؟
چه چیزی باید کجا استفاده شود؟
یک تفاوت مهم بین ترانسمیترهای Ex-d و Ex-ia مناسب بودن آن‌ها برای نواحی (zoneهای) مختلف است.
مکان‌های خطرناک به سه Zone مختلف کاربردی تقسیم می‌شوند (سازگار با ATEX 94/9/EC) که بر اساس حضور اتمسفرهای خطرناک در نواحی طبقه‌بندی شده است:
Zone 0/20: اتمسفر انفجاری به شکل پیوسته یا در مدت‌های زمانی طولانی یا مکرر وجود دارد.
Zone 1/20: احتمال دارد که اتمسفر انفجاری در عملیات نرمال، گاهی اوقات بوجود آید.
Zone 2/20: احتمال وجود اتمسفر انفجاری در عملیات نرمال پایین است اما اگر وجود داشته باشد، تنها برای مدتی کوتاه خواهد بود.
بسته به طبقه‌بندی که طراح کارخانه یا مرکز انجام می‌دهد، برخی نواحی به عنوان Zone 0 و برخی Zone 1 طبقه‌بندی می‌شوند و غیره.
ترانسمیترهای فشار که نوع محافظت Ex-ia دارند (مطابق با EN 60079-11)، می‌توانند به عنوان تجهیزات Category 1G/1D طبقه‌بندی شوند و در نتیجه در ناحیه‌ای استفاده می‌شوند که «Zone 0 یا Zone 1 یا 2 (G) و/یا 20,21 یا 22 (D)» طبقه‌بندی شده، چون سطح محافظت آن‌ها «بسیار بالا» (Very High) است.
از طرفی ترانسمیترهای فشاری که نوع محافظت Ex-d هستند (مطابق با EN 60079-1) می‌توانند به عنوان تجهیزات Category 2G طبقه‌بندی شوند و در نتیجه در ناحیه‌ای استفاده می‌شوند که «Zone 1 یا Zone 2 (G)» طبقه‌بندی شده، نه بالاتر (مثلا نه Zone 0)، چون سطح محافظت آن‌ها صرفا «بالا» (High) است.